پائیز
ترانه سرا : رضا عبدالهی
آهنگ ساز : مُحمد شمس
تنظیم کُننده : مُحمد شمس
خواننده : مازیار
سال انتشار : ۱۳۵۶



پاییز ، برای باغچه ها
فصلِ سُکوت و ماتمه
فُرصتِ بودنِ گُل ها
رو ساقه ها ، خیلی کمه

صدایِ بالِ چلچله
به گوشِ گُل نمی رسه
لبِ گُلِ شقایق رو
بارون ، دیگه نمی بوسه

کوچه ، به سوگِ پنجره
نشسته در شبِ سیاه
جُغدی از اون خرابه ها
چشم می دوزه به قُرصِ ماه

میگه : شب شهادتِ گُل ها
به دستِ پاییزه
خون ، تو گلویِ زخمیِ لاله
همیشه لبریزه

مسمومِ بادِ پاییزه
هوایِ سردِ ذهنِ من
به دادِ گُل ، کی می رسه؟
تو این هوا ، پرپر شُدن

منم که با فصلِ خزون
یه روز ، به دُنیا اومدم
به نوبهارِ سبزِ خود
یک شبه ، پُشتِ پا زدم

رو شاخه هایِ سرنوشت
خُشکیده برگِ آرزوم
تو این غُروبِ بی کسی
رسیده مرگِ آرزوم

برگِ درخت عُمرِ من
لحظه به لحظه می ریزه
ببین بهارِ زندگیم
اسیره دستِ پاییزه