ملامَت
ترانه سرا 

 رضا عبداللهی
آهنگساز 

 مُحمد شمس
تنظیم کُننده 

 شاپور باستان سیر
خواننده 

 مازیار
سال انتشار 

 ۱۳۵۶

هوایِ دلِ من ،در فصلِ تیرگی ها ،خسته تر از خزونه
غمایی که دارم ،اندازه ی تمومِ ابرایِ آسمونه
...
ببین ، که مُرده در گلوم ، فریادِ اشتیاقِ من
مردِ اسیرم ، مردِ اسیرم
به دادِ دل نمی رسی ،مَلامتم نکُن بسی
بی تو می میرم ، بی تو می میرم
...
چه غمگین نشسته ، تو ذهنِ پُر غُبارم
روزایِ رفتنِ تو
بیا که ستاره ،شکُفته می شه هر شب
برایِ دیدنِ تو
...
در موسمِ گُسستن ،تُو روحِ اتحادی
برایِ ناباوری ،همیشه اعتمادی

در موسمِ گُسستن ،تُو روحِ اتحادی
برایِ ناباوری ،همیشه اعتمادی

...
هوایِ دلِ من ،در فصلِ تیرگی ها ،خسته تر از خزونه
غمایی که دارم ، اندازه ی تمومِ ابرایِ آسمونه
...
صدایِ نفس هات ،با اسمِ من غریبه
دو دستام ،زِ هُرمِ مُحبت بی نصیبه
...
ببین که سینه ی من ، در خاکِ غم فتاده
باغِ غُرورم حتی ، یه شاخه گل نداده
...
هوایِ دلِ من ، در فصل تیرگی ها ،خسته تر از خزونه
غمایی که دارم ، اندازه ی تمومِ ابرایِ آسمونه