بزن نی

بزن نی

بزن نی که با ناله ی نی تو بگریم
به سوز نی تو ای دوست چون ابر بهار بگریم
بزن نی که در روزگار، یار همراه ندیدم
بزن نی تا ز یاربی وفا شِکوه کنم از ستم روزگا بگریم؟
بزن نی سوزغم دل شعله می‌کشد به جانم
بزن نی تا با سوز نی تو، های های بگریم
به «مویه» ناله سر کنم ناله دلم از «شور» بر آور
مگر ز رنج اسیری در این دیار بگریم
به پرده‌های دل من هزارغم نهان بین
زسوز نغمه‌های تو خواهم که آشکار بگریم
خوشا دمی که به جان سوزی نوای نی ای دوست
به خلوتی نشینم ، بر شب تارم بگریم
بهار شد بر من خزان زده روم به صحرا و کوه از غم غربت
چومرغ سحر ناله بر آرم، چوابر بهار بگریم
به اشک خویش، رخ لاله را بشویم و در دل
به یاد مردم دیارم تا سحر بگریم
گهی به نغمه، چو مرغِ سحر به باغ بنالم تا به سحر
گهی به زمزمه نی تا سحر بگریم
به یاد فرق یاران و اشک دیده من
هزار بار بزن، تا هزار بار بگریم

م سنجری زاده استرالیا نسیم