به یاد عزیزانم

به یاد عزیزانم به یاد خواهرم

لحظه ها وامدار دست های تنهای من و تو شده اند

تو مکافات عشق خود را پس می دهی و من ، تاوان حماقت خویش .

آسمان هنوزم هم هیچ فرقی نکرده

همه چیز معمولیست

این من و تو هستیم که مستعمل شده ایم .

هنوز هم آفتاب از باختران که تلالو می شود ، زیباست .

هنوزم هم آواری خوش نسیم،

که از دامنه ی صحرا گل یاس و ریحان را شامه نواز تنهایی هایمان می کند دیدنیست .

هنوزم هم آواری مرغ عاشق وجود داره نه !

این من و تو هستیم که وامدار حوادث شده ایم .

امروز حکایت غریب دیروز و قصه ی ناگفته فرداست .

هنوز هم می شود با دست های خالی ، سر پناه از عشق ساخت .

هنوز هم می شود در عمق نگاه نگرانم ، شعله های محبت افروخت .

هنوزم هم می شود سوا ربر پای مرکب عشق ، رهسپار دیار دوست شد .

هنوزم هم دنیا زیباست چه با من - چه بی من .

هنوزم هم بی حضور یاد دوست و مرحم نشین زخم های دل ،

می شود عشق و خاطره شان در دل کاشت و به یادشان زندگی کرد .

کافیست دستهای خود را ستون تنهایی خویش قرار دهیم ،

و با کمی چاشنی توکل بگویی الهی و ربی من لی غیرک , مطمئن باشیم

هیچوقت با یادش احساس تنهایی نخواهیم کرد .

م سنجری زاده استرالیا