لطفعلی خان زند!
لُطفعَلی خان زند پسر جعفرخان زند و نوه صادق خان زند برادر بنیان‌گذار فرمانروایی زندیان کریمخان زند وکیل الرعایا بودکه سال ۱۱۴۸ خورشیدی در ملایر متولد شد.وی دارای ویژگیهای برجسته بسیاری چون :شجاعت،زیبایی، درستکار،هوش فراوان وخدا دوست بودو دستی هم در شعر و ادب داشت.
مورخین او را بزرگترین شمشیر زن روزگار خود در شرق میدانند.این شاه جوان به خاطر خیانتی که حاج ابراهیم خان کلانتر به او کرد و دروازه های شهر را به روی او باز نکرد از آقا محمدخان قاجار شکست خورد .او دارای اسبی بخصوص بود که در تاریخ به غران مشهور است هنگامی که در بم لطفعلی خان بر اسبش نشست تا از مهلکه بگریزد دشمنان پاهای پشت این اسب را بریدند، حیوان به زانو می‌افتد ولی سوارش که از سرنوشتش آگاه نبود او را هی کرد، اسب روی پای بریده‌اش می‌ایستد ولی از درد تاب نمی‌آورد و به زمین می‌افتد. دیدن صحنه قطع شدن پاهای غران شاه جوان را متاثر کرد.زمانی که او را با زخمهای فراوان پیش آقا محمد خان بردندبا پلنگ دیدگان بدو نگریست و گفت: «من از تو نمی‌ترسم ای اخته فرومایه». این ایستادگی خان قاجار را به خشم آورد و دستور نابینا کردن او را داد. و بعد از مدتی در سال 1173 خورشیدی دستور کشتن شهریار ایران را داد.
از خدمات این دلیر مرد ایرانی میتوانجاده بین شیراز، سوشه، بندر عباس، شیاز و بندر لنگه احداث شد که در آن موقع بهترین معماری بود اما به دلیل حمله آغا محمد خان طرح نیمه کاره ماند. احدا‌ث این راه احتمالا بهترین کار برای رونق جنوب ایران بود وسد تنگاب که ابتدا در دوره ساسانیان درست شده بود. آب آن از کوه فیروزآباد به خلیج فارس ریخته می شدوساخت آرامگاه حافظ و سعدی در شیراز نام برد.
شعر زیر را که در تاریخ ایران بسیار نامور می‌باشد وی درباره شکستهایش از آغا محمد‌خان قاجار سروده‌ است:
یا رب ستدی مملکت از همچو منی دادی به مخنثی، نه مردی نه زنی
از گردش روزگار معلومم شد پیش تو چه دف‌زنی چه شمشیرزنی