سالروز شهادت "رییس علی دلواری" در راه دفاع از مام میهن گرامی باد.
چو ایران نباشد تن من مباد - بدین بوم و بر زنده یکتن مباد.
سالروز شهادت "رییس علی دلواری" در راه دفاع از مام میهن گرامی باد.
رئیس علی دلواری ( ۱۲۶۰-۱۲۹۴ خورشیدی/۱۸۸۱-۱۹۱۵ میلادی) آزادی‌خواه و رهبر قیام ملی در تنگستان و بوشهر عل...یه نیروهای متجاوز بریتانیا در دورهٔ جنگ جهانی یکم بود.
او فرزند رئیس محمد از خانات تنگستان بود و در سال ۱۲۶۰ خورشیدی در روستای دلوار از شهرستان تنگستان استان بوشهر در کرانه آبهای نیلگون خلیج فارس در روستای دلوار بندر کوچکی است در پنجاه کیلومتری بوشهر کچشم بجهان گشود. واژه دلوار به معنای ” دلاور ” است که گاه ” دلبار” هم گفته می شود . شغل مردم دلوار اغلب ماهیگیری و سفر به شیخ نشینهاست. موقعیت دلوار بگونه ای است که کشتیهای بزرگ می توانند در ساحل آن پهلو بگیرند و به همین لحاظ در مقاطعی از تاریخ ایران نامی از آن ذکر شده است. دوران جوانی رئیسعلی همزمان با حضور گسترده استعمار انگلیس در خلیج فارس بود. این قهرمان ملی نقشی کلیدی در قیام جنوب کشور داشت. قیام مردم تنگستان بر روی هم هفت سال بدرازا کشید و در این مدت دلیران تنگستانی دو هدف عمده را دنبال میکردند، پاسداری از بوشهر و دشستان و تنگستان به عنوان منطقه سکونت خود و جلوگیری از حرکت قوای بیگانه به درون مرزهای ایران و دفاع از استقلال وطن.
رئیس علی و جنگ جهانی اول
در آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ قوای روس از شمال و نیروهای انگلستان از جنوب، ایران را در معرض یورش قرار دادند و کشتیهای جنگی انگلستان در مقابل بوشهر لنگر انداختند و نیروهای اشغالگر در ۸ اوت ۱۹۱۵/ ۱۷ امرداد ۱۲۹۴ بصورت تدریجی قصد اشغال بوشهر و نواحی ساحلی اطراف را داشتند. یک روز پس از اشغال بوشهر، چهارده نفر از ساکنین آن علیه اشغالگران اعتراض کردند، ولی چون اهل جدال و اسلحه نبودند دستگیر و به هندوستان تبعید شدند. رئیس علی همراه دوستش خالو حسین دشتی در اواخر تیرماه ۱۲۹۴ خورشیدی آمادگی خود را برای دفاع از بوشهر و جلوگیری از پیشروی نیروهای انگلیسی اعلام داشت.
نبرد دلوار
نیروهای انگلیسی همزمان با یورش به بوشهر قصد تصرف ناحیه دلوار را داشتند. دلوار محلی بود که پیش از آن چندبار سربازان انگلیسی به آن جا تجاوز کرده، اما طعم شکست را در این ناحیه چشیده بودند. رئیس علی دلواری و شیخ حسین خان چاه کوتاهی و زایرخضرخان اهرمی از این وقایع آگاه و در مقام دفاع از وطن بر آمدند، که قیام دلیران تنگستان علیه اشغالگران آغاز شد و نیروهای متجاوز انگلیسی که قریب به پنج هزار نفر بودند در دام دلیر مردان تنگستانی گرفتار آمدند و عده زیادی از متجاوزان انگلیسی در این حمله کشته شدند. عملیات چریکی پیروزمندانه رئیس علی، سایر مبارزان تنگستان را تشویق به همراهی با او کرد. تا تابستان ۱۹۱۵ عملیات موفقی را بر علیه نیروی دریایی انگلیس رهبری کرد. انگلیسیها مجبور شدند نیروهای کمکی از عراق و هند به بوشهر اعزام کنند و دلوار را به شدت بمباران کردند.
نبرد بوشهر
زمانی که مقامات انگلیسی تصمیم قطعی درباره اشغال بوشهر و پیشروی به سوی شیراز را داشتند به منظور تطمیع رئیس علی، دونفر از متابعان حیدرخان حیات داودی را به دلوار گسیل داشتند تا موافقت او را با پیاده شدن قوای انگلیس در کرانه خلیج فارس و حرکت به سوی شیراز جلب کنند. نمایندگان حیدرخان ضمن دیدار با رئیس علی یادآور شدند که چنانچه او از قیام علیه قوای اشغالگر صرف نظر کند، مقامات انگلیسی چهل هزارپوند به او خواهند پرداخت. رئیس علی در پاسخ می‌گوید: «چگونه می‌توانم بی‌طرفی اختیار کنم در حالی که استقلال ایران در معرض خطر جدی قرار گرفته است؟»
پس از بازگشت نمایندگان حیدرخان، نامه تهدیدآمیز از سوی بلندپایگان انگلیسی به رئیس علی نگاشته شد مبنی بر این که: «چنانچه بر ضد دولت انگلستان قیام و اقدام کنید، مبادرت به جنگ می‌نماییم، در این صورت خانه‌هایتان ویران و نخل‌هایتان را قطع خواهیم کرد.» رئیس علی در پاسخ مقامات انگلیسی نوشت: «خانه ما کوه‌است و انهدام و تخریب آن‌ها خارج از حیطه قدرت و امکان امپراطوری بریتانیای کبیر است. بدیهی است که در صورت اقدام آن دولت به جنگ با ما، تا آخرین حد امکان مقاومت خواهیم کرد.»
شهادت در راه ایران
جنگ میان دلیران تنگستان به رهبری رئیس علی از یک سو و نیروهای بریتانیا و خوانین خودفروش و متحد آنان از سوی دیگر به طور پیاپی و پراکنده تا شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی ادامه یافت و انگلیسیها نتوانستند بر رئیس علی و یارانش برتری یابند. تا این که در گیرودار یورش انگلیسیها به بوشهر در شب ۱۲ شهریور ۱۲۹۴ رئیسعلی در محلی به نام «تنگک صفر» هنگام شبیخون به قوای بریتانیا توسط فردی مزدور نفوذی به نام غلامحسین تنگکی از پشت سر هدف گلوله قرار گرفت و در دم جان باخت. رئیس علی دلواری در ۱۲ شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی/۳ سپتامبر ۱۹۱۵ میلادی در سن ۳۴ سالگی جان به جان آفرین در راه دفاع از خاک مقدس ایران تسلیم نمود.
پیکر پاک رئیسعلی را بدستور انگلیسیها به نجف بردند تا مبادا کسی برای وی یادبودی بسازد و مبارزه با استعمار انگلیس ادامه پیدا کند. این برخلاف وصیت رئیسعلی بود، زیرا او میخواست در ایران و درکنار یار مبارزش "خالو حسين" که امروز خاکش در بوشهر است، به خاک سپرده شود. البته برخی معتقدند انگیزه انتقال پیکرش به نجف، جلوگیری از توهین انگلیسها به کالبد بیجان وی بوده است.
روشنفکری، روشنگری و میهنپرستی رئیسعلی
شوربختانه، برخی از معممین و مجتهدین آنزمان مزدور و حقوق بگیر انگلستان بودند و آنان با سواستفاده از مذهب از همکاری مردم با رئسعلی جلوگیری میکردند، که خود آن سد بزرگی در مبارزاتش با استعمار انگلیس شمرده میشد.
رئیسعلی یک فرد متدین و با ایمانی بود و بدینروی با خرافات و مسائلی که مجتهدین سرسپرده بیگانه از آن سواستفاده میکرد،د به مخالفت برخواسته و اعتراض خود را با شهامت اعلام میداشت. از جمله گویند، رئیسعلی در روز ۲۶ آبانماه ۱۲۹۴ وارد حسینیه دلوار میشود که مردم در حال عزاداری ایام عاشورا و در حال سینه زدن بودند. رئیسعلی بالای پله‌های حسینیه قرار گرفت و با صدای بلند گفت: "ای مردم! بجای آنکه بر سر و سینه خود بزنید و برای ماجرای هزار و چهارصد سال پیش گریه کنید به پا خیزید و اسلحه برگیرید که دشمن بر خاک و ناموس شما مسلط شده برخیزید که کار شما بدتر از کار لشگر یزید است."
امیدواریم، این روز، به افتخار و بزرگداشت رئیسعلی و دیگر مبارازن در دفاع از مام وطن در برابر استثمار بیگناه، "روز ملی مبارزه با استثمار انگلستان" نامگذاری شود.
روانش پاک میهنپرست رییس علی و یاران مبارزش شاد، یادشان گرامی، راهشان پر روهرو و بهشت برین جایگاهشان باد!
تصویر: آرامگاه قهرمان ملی کشورمان در شهر نجف (عراق)! موجب شرمساری و سرافکندگی یکایک ما ایرانیان میباشد، که آرامگاه قهرمان ملی کشورمان با یک نوشته ای برروی گچ مشخص شده است!
سالروز شهادت "رییس علی دلواری" در راه دفاع از مام میهن گرامی باد.
رئیس علی دلواری ( ۱۲۶۰-۱۲۹۴ خورشیدی/۱۸۸۱-۱۹۱۵ میلادی) آزادی‌خواه و رهبر قیام ملی در تنگستان و بوشهر عل...یه نیروهای متجاوز بریتانیا در دورهٔ جنگ جهانی یکم بود.
او فرزند رئیس محمد از خانات تنگستان بود و در سال ۱۲۶۰ خورشیدی در روستای دلوار از شهرستان تنگستان استان بوشهر در کرانه آبهای نیلگون خلیج فارس در روستای دلوار بندر کوچکی است در پنجاه کیلومتری بوشهر کچشم بجهان گشود. واژه دلوار به معنای ” دلاور ” است که گاه ” دلبار” هم گفته می شود . شغل مردم دلوار اغلب ماهیگیری و سفر به شیخ نشینهاست. موقعیت دلوار بگونه ای است که کشتیهای بزرگ می توانند در ساحل آن پهلو بگیرند و به همین لحاظ در مقاطعی از تاریخ ایران نامی از آن ذکر شده است. دوران جوانی رئیسعلی همزمان با حضور گسترده استعمار انگلیس در خلیج فارس بود. این قهرمان ملی نقشی کلیدی در قیام جنوب کشور داشت. قیام مردم تنگستان بر روی هم هفت سال بدرازا کشید و در این مدت دلیران تنگستانی دو هدف عمده را دنبال میکردند، پاسداری از بوشهر و دشستان و تنگستان به عنوان منطقه سکونت خود و جلوگیری از حرکت قوای بیگانه به درون مرزهای ایران و دفاع از استقلال وطن.
رئیس علی و جنگ جهانی اول
در آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ قوای روس از شمال و نیروهای انگلستان از جنوب، ایران را در معرض یورش قرار دادند و کشتیهای جنگی انگلستان در مقابل بوشهر لنگر انداختند و نیروهای اشغالگر در ۸ اوت ۱۹۱۵/ ۱۷ امرداد ۱۲۹۴ بصورت تدریجی قصد اشغال بوشهر و نواحی ساحلی اطراف را داشتند. یک روز پس از اشغال بوشهر، چهارده نفر از ساکنین آن علیه اشغالگران اعتراض کردند، ولی چون اهل جدال و اسلحه نبودند دستگیر و به هندوستان تبعید شدند. رئیس علی همراه دوستش خالو حسین دشتی در اواخر تیرماه ۱۲۹۴ خورشیدی آمادگی خود را برای دفاع از بوشهر و جلوگیری از پیشروی نیروهای انگلیسی اعلام داشت.
نبرد دلوار
نیروهای انگلیسی همزمان با یورش به بوشهر قصد تصرف ناحیه دلوار را داشتند. دلوار محلی بود که پیش از آن چندبار سربازان انگلیسی به آن جا تجاوز کرده، اما طعم شکست را در این ناحیه چشیده بودند. رئیس علی دلواری و شیخ حسین خان چاه کوتاهی و زایرخضرخان اهرمی از این وقایع آگاه و در مقام دفاع از وطن بر آمدند، که قیام دلیران تنگستان علیه اشغالگران آغاز شد و نیروهای متجاوز انگلیسی که قریب به پنج هزار نفر بودند در دام دلیر مردان تنگستانی گرفتار آمدند و عده زیادی از متجاوزان انگلیسی در این حمله کشته شدند. عملیات چریکی پیروزمندانه رئیس علی، سایر مبارزان تنگستان را تشویق به همراهی با او کرد. تا تابستان ۱۹۱۵ عملیات موفقی را بر علیه نیروی دریایی انگلیس رهبری کرد. انگلیسیها مجبور شدند نیروهای کمکی از عراق و هند به بوشهر اعزام کنند و دلوار را به شدت بمباران کردند.
نبرد بوشهر
زمانی که مقامات انگلیسی تصمیم قطعی درباره اشغال بوشهر و پیشروی به سوی شیراز را داشتند به منظور تطمیع رئیس علی، دونفر از متابعان حیدرخان حیات داودی را به دلوار گسیل داشتند تا موافقت او را با پیاده شدن قوای انگلیس در کرانه خلیج فارس و حرکت به سوی شیراز جلب کنند. نمایندگان حیدرخان ضمن دیدار با رئیس علی یادآور شدند که چنانچه او از قیام علیه قوای اشغالگر صرف نظر کند، مقامات انگلیسی چهل هزارپوند به او خواهند پرداخت. رئیس علی در پاسخ می‌گوید: «چگونه می‌توانم بی‌طرفی اختیار کنم در حالی که استقلال ایران در معرض خطر جدی قرار گرفته است؟»
پس از بازگشت نمایندگان حیدرخان، نامه تهدیدآمیز از سوی بلندپایگان انگلیسی به رئیس علی نگاشته شد مبنی بر این که: «چنانچه بر ضد دولت انگلستان قیام و اقدام کنید، مبادرت به جنگ می‌نماییم، در این صورت خانه‌هایتان ویران و نخل‌هایتان را قطع خواهیم کرد.» رئیس علی در پاسخ مقامات انگلیسی نوشت: «خانه ما کوه‌است و انهدام و تخریب آن‌ها خارج از حیطه قدرت و امکان امپراطوری بریتانیای کبیر است. بدیهی است که در صورت اقدام آن دولت به جنگ با ما، تا آخرین حد امکان مقاومت خواهیم کرد.»
شهادت در راه ایران
جنگ میان دلیران تنگستان به رهبری رئیس علی از یک سو و نیروهای بریتانیا و خوانین خودفروش و متحد آنان از سوی دیگر به طور پیاپی و پراکنده تا شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی ادامه یافت و انگلیسیها نتوانستند بر رئیس علی و یارانش برتری یابند. تا این که در گیرودار یورش انگلیسیها به بوشهر در شب ۱۲ شهریور ۱۲۹۴ رئیسعلی در محلی به نام «تنگک صفر» هنگام شبیخون به قوای بریتانیا توسط فردی مزدور نفوذی به نام غلامحسین تنگکی از پشت سر هدف گلوله قرار گرفت و در دم جان باخت. رئیس علی دلواری در ۱۲ شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی/۳ سپتامبر ۱۹۱۵ میلادی در سن ۳۴ سالگی جان به جان آفرین در راه دفاع از خاک مقدس ایران تسلیم نمود.
پیکر پاک رئیسعلی را بدستور انگلیسیها به نجف بردند تا مبادا کسی برای وی یادبودی بسازد و مبارزه با استعمار انگلیس ادامه پیدا کند. این برخلاف وصیت رئیسعلی بود، زیرا او میخواست در ایران و درکنار یار مبارزش "خالو حسين" که امروز خاکش در بوشهر است، به خاک سپرده شود. البته برخی معتقدند انگیزه انتقال پیکرش به نجف، جلوگیری از توهین انگلیسها به کالبد بیجان وی بوده است.
روشنفکری، روشنگری و میهنپرستی رئیسعلی
شوربختانه، برخی از معممین و مجتهدین آنزمان مزدور و حقوق بگیر انگلستان بودند و آنان با سواستفاده از مذهب از همکاری مردم با رئسعلی جلوگیری میکردند، که خود آن سد بزرگی در مبارزاتش با استعمار انگلیس شمرده میشد.
رئیسعلی یک فرد متدین و با ایمانی بود و بدینروی با خرافات و مسائلی که مجتهدین سرسپرده بیگانه از آن سواستفاده میکرد،د به مخالفت برخواسته و اعتراض خود را با شهامت اعلام میداشت. از جمله گویند، رئیسعلی در روز ۲۶ آبانماه ۱۲۹۴ وارد حسینیه دلوار میشود که مردم در حال عزاداری ایام عاشورا و در حال سینه زدن بودند. رئیسعلی بالای پله‌های حسینیه قرار گرفت و با صدای بلند گفت: "ای مردم! بجای آنکه بر سر و سینه خود بزنید و برای ماجرای هزار و چهارصد سال پیش گریه کنید به پا خیزید و اسلحه برگیرید که دشمن بر خاک و ناموس شما مسلط شده برخیزید که کار شما بدتر از کار لشگر یزید است."
امیدواریم، این روز، به افتخار و بزرگداشت رئیسعلی و دیگر مبارازن در دفاع از مام وطن در برابر استثمار بیگناه، "روز ملی مبارزه با استثمار انگلستان" نامگذاری شود.
روانش پاک میهنپرست رییس علی و یاران مبارزش شاد، یادشان گرامی، راهشان پر روهرو و بهشت برین جایگاهشان باد!
تصویر: آرامگاه قهرمان ملی کشورمان در شهر نجف (عراق)! موجب شرمساری و سرافکندگی یکایک ما ایرانیان میباشد، که آرامگاه قهرمان ملی کشورمان با یک نوشته ای برروی گچ مشخص شده است!
No comments:
Post a Comment